ഇന്നലെ ഞാന്‍ ശാന്തമായി ഉറങ്ങി. വിചിത്രമായ സ്വപ്നങ്ങളൊന്നും കണ്ടില്ല. രാവിലെ നേരത്തെ ഉണര്‍ന്നു. എന്തെന്നറിയില്ല, മനസ്സിലെ ഭാരം ആരോ എടുത്തു മാറ്റിയതു പോലെ തോന്നി. നീയാണോ അത് ചെയ്തത്? എപ്പോഴാണ് നീ അതു ചെയ്തത്? ഇന്നലെ ഈ മുറിയില്‍ നിന്റെ മുന്നിലിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാനൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ! നീയും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. നിന്റെ ഉള്ളംകൈയ്യില്‍ എന്റെ കൈകള്‍ അമര്ത്തിവച്ച് ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെ എന്ന പോലെ നീയെന്നെ നോക്കിയിരുന്നതല്ലേയുള്ളൂ ! എപ്പോഴാണ് നീയെന്നെ സാന്ത്വനിപ്പിച്ചത്?!
വലിയൊരു തീരുമാനമാണ് ഞാനെടുത്തത്. ഈ തീരുമാനത്തിനു വലിയ ഭാരമുണ്ട്. ഇതെന്നെ തകര്‍ത്തു കളയുമോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. എങ്കിലും എന്റെ ചുറ്റുമുള്ള എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവര്‍ക്കായി ഞാനിത് ചെയ്തെ മതിയാവൂ. എന്റെ എല്ലാ അവസ്ഥകളിലും, സുഖങ്ങളിലും ദുഃഖങ്ങളിലും, എനിക്ക് മനസ്സ് പങ്കുവയ്ക്കാന്‍ സ്നേഹമായും സാന്ത്വനമായും ഈ മുറിയില്‍ നീയുണ്ടാവും. അതു മതി, എനിക്ക്.
No comments:
Post a Comment