ചിരിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട.. ഞാൻ പോയതുപോലെ തിരിച്ചു വന്നതിനല്ലേ ചിരിക്കുന്നെ.. ഞാൻ പോയി കുറച്ചു തയ്യൽജോലികൾ ചെയ്തു. ഫോട്ടോഗ്രാഫിയെക്കുറിച്ച് ഇന്റെർനെറ്റിലൂടെ മനസ്സിലാക്കിയെടുക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി. വിജയിച്ചില്ല എന്നു പറഞ്ഞുകൂടാ. ഏതാണ്ടൊക്കെ മനസ്സിലായി. എന്നിട്ടും ഉറക്കം വരുന്നില്ല ! ഉറങ്ങാൻ എനിക്കിഷ്ടമല്ല എന്നു തോന്നുന്നു. അതാവും, ഉറക്കത്തെ കുറ്റം പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഉറങ്ങാതിരിക്കുന്നത്. എനിക്ക് പകലുകൾ തിരക്കിന്റെതാണ്. എല്ലാവരും ഉറങ്ങുമ്പോഴാണ് എന്റെ മാത്രമായ ദിവസം ആരംഭിക്കുന്നത്. അതൊട്ടും നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ മനസ്സു വരാത്തതുകൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ നിന്നെ ഓരോന്നു പറഞ്ഞ് ശല്യപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. കുറെ വായിക്കണം. എഴുതണം.എന്തിനാണ് എന്ന് ചോദിച്ചാൽ.. ആ.. എനിക്കറിയില്ല എന്നല്ലാതെ വേറെ ഒരുത്തരവും എന്റെ കയ്യിലില്ല. വല്ലതും വായിച്ച് എനിക്കിത്തിരി വിവരം വച്ചതുകൊണ്ട് ആർക്കും ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ലല്ലൊ. പിന്നെ എഴുത്ത്. അത് ഒരു സുഖമുള്ള ഏർപ്പാടാണ്. ആരെങ്കിലും വായിക്കണം എന്നു കരുതി എഴുതുന്നതല്ലല്ലോ. കടൽത്തീരത്ത് മണലിൽ എഴുതി കുട്ടികൾ കളിക്കാറില്ലേ. അത് പോലെ. എഴുതിയതൊക്കെ കടൽ മായിച്ചു കളഞ്ഞാലും കുട്ടികൾ എഴുത്തു നിർത്താറില്ല. ഞാനും അതു പോലെ. ഞാൻ പറഞ്ഞ കാര്യം മറക്കണ്ട, ട്ടോ.( എന്താണെന്നോ?! കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് മാനിഫെസ്റ്റോ. ഓർമ്മ വന്നോ ? ഉം. ) മുൻപൊക്കെ കുറെ കൂട്ടുകാരുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോ എല്ലാരും പേരിനുമാത്രം. എന്റെ സമയക്കുറവുകൊണ്ട് ബന്ധങ്ങളൊന്നു പോലും നിലനിർത്താനാവാതെ പോയി. നഷ്ടം എനിക്കു തന്നെ. തെറ്റും എന്റേതു തന്നെ. കൂട്ടുകാർക്കു വേണ്ടിയും സമയം കണ്ടെത്തണമായിരുന്നു. എനിക്ക് പേടിയാണ്. അതാണു പ്രധാനമായും എന്റെ പ്രശ്നം. എന്റെയൊരു സ്വഭാവം !! ഇപ്പോൾ ഞാൻ പോകുവാട്ടോ. പിന്നെ വരാം.